dinsdag 23 februari 2016

Illustration || On my bike


Op de fiets ....

Ik heb een fiets. Een e-bike tegenwoordig. Daarvoor had ik een e-babboe bakfiets (ideaal met jonge kinderen). Ik heb geen auto (tenminste, we hebben er één en die is mee met mijn Lief).

Met mijn e-bike kom ik aardig ver. In theorie dan. In de praktijk is het vooral om de kinderen naar en van school te brengen/halen. En ik doe ook geen boodschappen op de fiets, die haalt mijn Lief met de auto. Want een fiets is leuk en aardig, maar lopen gaat steeds slechter. Soms heb ik goede dagen en dan ben ik wel geneigd teveel te gaan doen. (dat probeer ik heel erg te beperken, maar ga dat maar eens doen als je zin hebt in DOEN )

Vier weken geleden was dat op zaterdag naar het tuincentrum (een uur max) en op zondag naar de kerk. Voor het eerst sinds jaren. Dat was dus teveel. Pas vorige week zette het herstel in, heel langzaam. Afgelopen zaterdag ging ik even naar het centrum voor nieuwe schoenen. Die heb je soms nodig en online bestellen was niet zo'n succes. Ik heb drie dagen kramp gehad van onder voet tot aan mijn bil. De hele dag hè, niet eventjes.  Plus de oververmoeidheid die bij overbelasting altijd om de hoek komt kijken.

Het lastige ook met Ehlers Danlos is dat de pijn soms pas wat later komt. Geen idee of dit ook bij andere chronischen zo is. Ik doe wat, het lijkt best heel goed te gaan, ik doe nog wat, ik probeer ook te rusten...en bam... de volgende dag weet ik dat ik eerder had moeten stoppen. Dat veroorzaakt ook mede de goede en slechte dagen. Daarom kan ik de ene dag beter (verder) lopen dan de andere. Daarom kan ik het ene weekend wel naar een verjaardag en een ander weekend niet.

Mijn benen voelen vandaag weer wat normaler aan. Het kan best zijn dat ik straks alsnog pijn krijg. En misschien ook wel niet. Anyways, ik ga maar even niet lopen om dát uit te testen :)

Fijne dag !

3 opmerkingen:

  1. Ik noem het altijd "tol betalen" als ik ergens geweest ben. As. vrijdag/zaterdag ga ik met Lief naar Groningen, naar het Bowie-museum. Ik weet nu al dat ik kapot terugkom...
    Leven met een chronische ziekte vraagt ook om chronisch optimisme. Dat komt en gaat met de dag. Sterkte en geef niet op!
    Lieve groet

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is zeker een gezellig iets om naar uit te kijken...Je weet dat het genadeloos terugkomt, maar soms is iets het gewoon waard. Heel veel plezier!
      Meestal ben ik optimistisch hoor, ik voel mij op moment alleen nogal opgesloten..

      Verwijderen
  2. Mooie tekening... met een verhaal... niet fijn niet alles kunnen doen wat je graag wil doen!

    BeantwoordenVerwijderen