T r o p i s c h

Het zijn tropische dagen op dit moment. Soms snap ik het weer in Nederland echt niet. Twee weken geleden nog waren wij een paar dagen weg en zochten we ons toevlucht naar het gemeenschappelijke haardvuur voor wat warmte.

Op dit moment is het al 25 graden en als ik het mag geloven, kan het kwik ruim boven de 30 gaan stijgen. Ik ben absoluut geen zonaanbidder, ik vind het al snel veel te warm. De zon prikt op mijn huid en op mijn hoofd. Ondanks een zonnebril kan ik niet lezen, mijn gedachten gaan overal heen. Ik kan alleen denken aan een groot, koud glas water water bijvoorbeeld. Ik denk aan wat we vanavond moeten eten met deze warmte, aan de straaltjes zweet die langs mijn neus naar beneden lopen... ik draai wat rond op mijn stoel en klap met een zucht mijn boek of tijdschrift dicht en sta dan maar weer op.

Kortom, echt heel relaxed ben ik niet in de zon. Ik ben dus erg blij met onze tuin op het noordoosten. Er is de hele dag genoeg zon maar - halleluja - ook genoeg schaduw. Rond het middaguur is de zon van het huis af en is het binnen koeler dan buiten. Het enige jammere is dat ik nog steeds benen heb als melkflessen.

Deze dagen relax ik wel in de schaduw of binnen op de bank terwijl ik door onze vitrage naar buiten kijk. De kinderen spelen daar in het zwembad - als ze geen ruzie maken tenminste. Want dan ben ik ook wat minder relaxed.

D e * w i l d e * t u i n || s c h e t s b o e k

Toen we vorig jaar verhuisden, wisten we al dat we graag de tuin zouden laten aanpakken. Er lag wat gras en twee terrassen met tegels die pijn deden aan onze voeten. Het gras was eigenlijk vooral mos en onkruid. Onze tuin is namelijk op het noordoosten, daar groeit gras niet zomaar vanzelf.

Nu het zo heet buiten is -zie, na regen komt altijd weer die zonneschijn - is het heerlijk koel in onze tuin. En de tuin is lang genoeg om achterin wél in de zon te zitten, mochten we dat willen.
Er kwamen twee tuinmannen onze wensen uitvoeren, grote tegels maar ook borders. Een aantal planten bleef staan en we plantten zelf nog een hortensia, wat kruiden, twee struiken (geen idee meer hoe ze ook al weer heten) en wat Spaanse margrieten. Maar het bleef nog wat leeg.

Aangezien ik van wilde pluktuinen houd, strooide ik twee zakjes met zaad in het rond. Goed voor de bijen, de vlinders en lieveheersbeestjes, stond op de verpakking, ik was domdomdom wat laat met zaaien maar ergens begin juli begon de tuin uitbundig te bloeien. En vulde de tuin zich ook met bijen, hommels en vlinders (die eerst als rupsjes het plantje met die kleine gele bloempjes opvraten en daar hun te kleine velletjes achterlieten).
Ik ben dit jaar in mijn nopjes met de tuin en heb grote wild-zaai-plannen voor volgend voorjaar :)

Z o m e r v a k a n t i e

Mijn vakantie was er vooral één van rust. Niks moeten doen. Niet vroeg opstaan. Niet haasten. Wel een beetje lezen, beetje puzzelen. Nadenken. Af en toe had ik zin om te tekenen.

In mei en juni voelde ik mij lichamelijk (relatief) goed, maar nu protesteert mijn lijf al een tijd doordat ik niet goed luisterde naar de signalen. Een les dat ik de Ehlers Danlos serieuzer moet gaan nemen. Een slechte periode geeft altijd stof tot nadenken. En het geeft nieuwe voornemens die ervoor moeten zorgen dat ik niet overbelast word. Het besef dat bepaalde dingen niet kunnen -misschien wel nooit meer- en dat het soms anders moet. 

Ik heb al wat ideeën wát er dan anders moet. En wat ik in ieder geval niet wil. 

Nog één week zomervakantie bij ons. En na de regen, komt ook weer zonneschijn